Ach, een fijne afleiding vanmiddag. Nu de studie toch wel opschiet en ik de beschikking heb over een internetverbinding, besloot ik maar weer eens een bezoek te brengen aan het (je hoeft het niet te proberen, want het is besloten) forum waar ik samen met mijn beste vrienden ons van alle kanten veel te weinig aanwezige contact nog enigszins op niveau probeer te houden.
Natuurlijk is er ook een speciaal roddeltopic. De discussie ging met name over de nieuwe vrouw in Onzins (yep, de Onzin die hier ook altijd reageert) leven – het woord ‘vriendin’ is godzijdank nog niet gebruikt. Ik kan me tijden herinneren… maar goed, daar zal ik u verder niet mee lastig vallen. Waar het om draait is dat we geen van allen wisten wie het nou precies was. Hij wilde het, en groot gelijk heeft hij, nog even geheim houden tot er wat meer zekerheid was.
Hij had ons per ongeluk of met opzet, het hoe en waarom ben ik nog niet helemaal uit, wel een paar hints gegeven. Zo waren haar voornaam, studie, leeftijd, hobby en lengte reeds bij ons bekend. Ik besloot mij, na eerder succes gehad te hebben met het achterhalen van identiteiten die eigenlijk nog verborgen moeten blijven, maar weer voor de groep op te offeren. Een beetje SOG is immers geen mens vreemd.
Leuk feitje: zij is groter dan Onzin, Onzin is groter dan DOL en DOL heeft een gemiddelde lengte van 1,81 meter, dus het is een reuzin. Ik dacht altijd, en zo staat ook in mijn paspoort vermeld, 1,80 meter, maar ik blijk een centimeter gegroeid te zijn, zo bleek met de kerst. Altijd fijn om te horen – mijn gekrompen moeder bekeek de meetlat, vandaar. En om flauwe grappen te ontlopen: niet in de breedte, daar verlies ik alleen maar centimeters. Zou het compensatie zijn? Ook leuk dat ik nu eindelijk offiicieel groter ben dan mijn vader…
Maar eh… terug naar Onzins beurt. Eén website checken, een forum bestuderen en wat googlen en binnen tien minuten was het bekend: voor- en achternaam, geboortedatum, mobiel nummer, e-mailadres, studie, bestuursfuncties, reisverleden (inclusief website, helaas zonder foto’s) en, daar was het ons natuurlijk allemaal om te doen, een foto. Aangezien Onzin een ietwat opmerkelijk figuur is, hij is niet voor niets met mij bevriend, dan spoor je gewoon niet, grapte ik al voor de gein: wat voor freak zou dat zijn. Ik moet zeggen: niets op aan te merken, leuke meid, puur uitgaande op het uiterlijk. Qua innerlijk kan ze natuurlijk door en door verrot zijn. En Onzin, ik zeg kán, het hoeft niet…
Ik SMS Onzin maar even. ‘Was het de juiste …?’ Binnen drie seconden hangt hij aan de lijn. Hij was toevallig ook op het forum, vandaar. ‘Gefeliciteerd jongen, een knap staaltje onderzoeksjournalistiek.’ Mooi. En weer even bijgepraat, waar u verder niet van op de hoogte gebracht dient te worden, al waren de onderwerpen bepaald niet delicaat. Even de rest een SMS verstuurd dat er ‘BREAKING NEWS’ was en weer overgegaan tot de orde van de dag. Beetje surfen. Ik had al wel genoeg getikt en gebeld voor vandaag.
Toch vreemd dat er zoveel persoonlijke informatie van mensen op het internet staat. Veel meer dan je kunt bedenken. Maar goed, ben je een beetje actief ergens bezig, dan krijg je dat nou eenmaal. Daar kan geen enkel mens omheen. Zelfs over mij, of all people, valt wel het nodige te vinden. Dat weet ik zelf maar al te goed, aangezien ik natuurlijk ook wel eens mijn eigen naam invoer bij het zoekvenstertje van Google.
Filed under: Over roken
Oh ja, nog een trieste mededeling van het front: ik ben bezig aan mijn laatste dagen als roker. Ik denk dan morgen mijn laatste is, maar met een beetje efficiency kan dat ook nog overmogen worden. Helaas, maar mijn economische toestand laat niets anders toe – tenzij mijn theorie waarom ik vorige week nog twintig euro kon pinnen niet op gaat en baaslief inmiddels alsnog heeft uitbetaald.
Maar goed, uitgaande van het negatieve, sommige dingen zijn nou eenmaal aangeboren en niet uit iemand te meppen, vrees ik het ergste. Ik leef nu tenslotte al van mijn statiegeld en moet van twaalf euro cash en een paar flessen en kratjes zien te overleven. En nu maar hopen dat mijn printer meewerkt, anders moet er ook nog een retourtje Heimat van betaald worden. Want natuurlijk ben ik de enige in huis met een printer. Lekker handig geregeld…
Ik rol nog een Samson original. Ja, samen met Rizzla rood (waarom zegt iedereen toch rood, terwijl het pakje oranje is? Maar goed, ik doe er zelf ook aan mee) hebben we mooie tijden gekend. Maar hé, ik sta voor grote veranderingen in mijn leven, dus één meer of minder maakt dan ook niet meer zoveel uit.
Een speciale boodschap voor Actiefront: het spijt me. Maar van binnen blijf ik een roker. Voor altijd. Hierbij beloof ik plechtig geen gefrustreerde gestopte kucher te worden. Voor mij blijft Trudy Prins nog steeds staatsvijand nummer één.
Ahum… alweer heb ik jullie een week zonder mijn schrijfsels moeten laten zitten. Het spijt mij verschikkelijk. Maar goed, d’n DOL is druk. Heel erg druk. En drukte doet bizarre dingen met een mens. Zelfs met een DOL.
Wat dan, DOL? Wel, lieve lezertjes, dat zorgt ervoor dat mensen vroeg gaan opstaan. Hoe vroeg dan, DOL? Héél erg vroeg. Om half negen al. Vrij lastig, zeker wanneer je bioritme dat nog niet helemaal onder controle heeft. Twee bakken koffie en nog niet helemaal wakker zit ik dan achter mijn pc. En dan gaat het tikken hard. Stromen de meest mooie zinnen uit mijn vingers, zo het beeldscherm op. Kwantiteit én kwaliteit dus. Totaal onverwacht.
Toegegeven, een mens is dan om half vier ‘s middags moe. Ik tenminste, aangezien hard werken voor mij nog steeds iets tegennatuurlijks is. Maar waar het bij een kutbaantje gaat om de combinatie tussen lichamelijke en geestelijke aftakeling, heeft het hier alleen met het laatste wat te maken. Hoewel ik vrijdag op de een of andere manier toch nog tijd en inspiratie vond voor anderhalf hoofdstuk voor de AKO Literatuurprijs-winnaar van volgend jaar.
Maandag heb ik een deadline en eerlijk gezegd heb ik nog wel wat te doen. Maar het gaat bovenverwacht hard, dat ik verwacht dat ik zelfs het weekend vrij kan houden. Maar dat is vooralsnog slechts gebaseerd op een wens. Voor de zekerheid heb ik er al wel voor gezorgd dat ik in ieder geval door baaslief van werkzaamheden gespaard word.
Laat ik hopen dat het van de week al klaar is. Want dat ‘s nachts elke keer mijn bed uit komen, daar is de grens waarbij het nog zonder irritatie gebeurt inmiddels wel bij bereikt. Hmmm… uitslapen… laat ik er maar van genieten. Want voor volgende week staat voor dinsdag tot en met vrijdag negen uur per dag werken in de agenda. Deze keer overigens wel tegen betaling. De huur moet tenslotte ook nog overgemaakt kunnen worden. En dan moet ik zuslief ook nog helpen schilderen dat weekend.
Soms verlangt een mens heel erg terug naar vroeger. Ik begreep nostalgie nooit zo goed. Nu wel.
Eigenlijk was ik de laatste paar maanden erg te spreken over de verhoging van de parkeertarieven bij ons in het dorp. Ik heb er toch niets mee te maken en het is goed voor het milieu. Prima toch? Nou ja, tot vandaag dan.
Normaal gesproken ga ik altijd naar Maat F. toe, maar vandaag was het dankzij twee redenen eens andersom; ik moest in het kader van wat research naar An Inconvenient Truth (zó erg is het allemaal ook weer niet, Al. En je kan je frustratie over Florida ook op een normale manier uiten) en besloot maar iemand mee te nemen, ik had toch nog twee gratis bioscoopkaartjes liggen en Maat F. moest mijn opnieuw ingerichte interieur nog bewonderen – hij stond met z’n bek vol tanden.
Nu is Maat F. geen OV-gozer. Moest bij ons in het dorp dus mee op mijn strippenkaart – hetgeen niet erg is. Maar voordat hij hier binnen kon zetten, diende hij wel eerst zijn voiture te parkeren. Tegen welk tarief? Een schrikbarende €2,10 per uur. Nou ja, hij heeft nog het ‘voordeel’ dat hij er na negen uur gratis staat, maar tot morgenochtend negen uur is hij wel elf euro lichter. Is het college, waar ‘mijn’ partij – ik ben geen lid – deel van uitmaakt, niet toch een beetje doorgeslagen?
Ja, zelfs de grootste milieufreaks kunnen soms tot inkeer komen. Als er maar een gegronde reden is. Tja, don’t mess with my friends, want dan krijg je met mij te maken. Dat u het ook even weet.
Filed under: Tussen kunst & kitsch
Deze jongen was vanmorgen vroeg z’n nest uit. Schrik niet, maar om negen uur ging mijn wekker al tekeer. Tja, ik moest even checken of ik nog aan den arbeid moest of niet vandaag. En het antwoord: DOL heeft vrij. Jammer, maar ook heel erg leuk. Jammer als in de poen die ik heel erg goed kan gebruiken maar nu misloop en leuk als in dat ik nu nog even bij Maat F. langs kan gaan.
Maar goed, dat is nog geen reden om een stukje te gaan tikken. Nee, waarom ik daarmee begin is dat wanneer die kutwekker eenmaal zich heeft laten horen ik over het algemeen vrij moeilijk weer in slaap kan komen. Vandaag heb ik daar niet eens meer de moeite voor genomen en ben ik gewapend met een bakkie pleur aan het zappen geslagen. Na twee uur geteisterd te zijn door hysterische kindertelevisie, foute documentaires en bejaarde Franse films in het Duits nagesynchroniseerd, kwam ik eindelijk bij Nederland 1 uit, bij een programma waar ik binnen een jaar te gast ben – hoop ik althans.
Yep, Boeken heet het programma. Leuk hoor, maar ik werd meer getriggerd door de oproep die Andere Tijden-wandelfanaat (die Koefnoen-parodie met Vierdaagsemedaille blijft meesterlijk) Hans Goedkoop namens de NPS en NRC Handelsblad opriep via internet te stemmen op het beste Nederlandse boek aller tijden. Dus moest ik gelijk denken aan een manier om daar de boel eens goed te manipuleren. Want hé, binnen een jaar verschijnt dat namelijk. De Avonden? Turks Fruit? Zo overschat. DOLs tot nu toe titelloze epistel, da’s pas wereldliteratuur. Ík sleep die Nobelprijs in de wacht, niet een pseudo-intellectueel veenlijk als Harry Mullish.
Maar om nou een directe link te plaatsen voor een nog niet verschenen boek in de hoop dat jullie me even aan de broodnodige PR helpen? Nee, ik doe het toch maar niet. Waarom? Ik ben er gewoon veel te lui voor. Eerst maar even een hoofdstukje rammen, want ik heb inspiratie. En daar moet ik gebruik van maken. Die prijzen komen vanzelf wel… Volgend jaar de AKO? Of zou die naar Marijne gaan?
Filed under: Fout
Niet alleen heb ik mijn mobiel abonnement opgezegd (lees hier en hier), ook moesten er in het kader van bezuinigingen enkele tijdschriften vaarwel gezegd worden. Nieuwe Revu omdat het niet meer het leuke blad was van vroeger en Sportweek, waarom ik op dat kutblad een abonnement heb weet ik zelf eigenlijk ook niet al te goed. Wat een belabberd niveau zeg. En moet je nagaan, dat zeg ík.
Aangezien beide bladen onder dezelfde uitgeverij vallen en de opzeggingsbrieven richting hetzelfde postbusnummer moesten, besloot ik het een en ander te combineren in het kader van postzegels sparen. Vanmorgen vielen er twee brieven van Sanoma Uitgevers op de mat. Ha, is dat ook mooi geregeld, dacht ik. Right…
Ik opende brief één en begon te lezen.
Geachte Heer DOL,
Hierbij bevestigen wij uw verzoek tot het beëindigen van uw abonnement op Nieuwe Revu. Het laatste nummer dat u ontvangt is editie 17 van 2007.
Wij stellen het zeer op prijs dat u abonnee bent geweest, bla bla bla.
Mooi, dacht ik. Dan is die andere van Sportweek en is dat probleem ook opgelost. Ik opende brief twee en begon te lezen.
Geachte Heer DOL,
Hierbij bevestigen wij uw verzoek tot het beëindigen van uw abonnement op Nieuwe Revu. Het laatste nummer dat u ontvangt is editie 43 van 2005.
Wij stellen het zeer op prijs dat u abonnee bent geweest, bla bla bla, yada yada yada.
Nummer 43 van 2005? Hallo? Moet ik twee jaar gaan teruggeven ofzo? Bijbetalen? Was ist los? Maandag toch maar eens bellen, kijken hoe het nou daadwerkelijk in die computers in het Eindhovense staat.
Eindhoven staat gelijk aan achterlijkheid, dat weet ik ook wel. Ik bedoel, die PSV-fans juichen een andere club aan dan die in het veld staat. Intelligentie is dus ver te zoeken en een deel daarvan zal zo’n afdeling van de uitgever ook wel bevolken. Denk ik althans. Het zou in ieder geval een hoop verklaren.
Ik ben u één ding helemaal vergeten te vertellen: momenteel ben ik in een felle juridische strijd verwikkeld. Mijn opponent? De Informatie Beheer Groep. Drie bezwaarschriften heb ik tegen het Groningse tuig ingediend. Tja, moet je mij maar niet drie volkomen onterechte acceptgiro’s gaan sturen voor het iets te lang in het bezit houden van mijn OV-jaarkaart. Dan kan je zo’n reactie verwachten. Vandaag kwam eindelijk de bevestiging binnen. Mocht ook wel eens.
Nou denk ik dat het geen ene flikker uit zal maken, maar toch… Ik heb zo mijn principes en wens niet zo maar genaaid te worden. Dan moet het wel met een reden of door een leuke jongedame gebeuren. Nu maar hopen dat ze één van mijn drie varianten (zielig, naïef en dreigend) leuk genoeg vinden om mijn girorekening onaangetast te laten. Al heb ik voor de zekerheid al wel alvast een betalingsregeling aangevraagd, aangezien een paarhonderd euro ineens ophoesten voor mij ietwat moeilijk gaat.
Uitspraak: ik vermoed over een maand of twee. Verwacht oordeel: negatief. Toch positief: één keer eerder in mijn leven heb ik een bezwaarschrift ingediend waar er sprake was van een reële mogelijkheid op een oordeel in mijn voordeel. Nu maar hopen dat ik die honderd procent score kan vasthouden.
Goed nieuws is altijd fijn – vind ik althans. Nou ja, we moeten natuurlijk niet doorslaan met de blije shows, maar zo op z’n tijd, ach, niets mee mis. Zo zat ik gisteren naar de Dakar Rally op RTL 7 te kijken en welk bericht bereikte me tussen de sekslijnen door tijdens het reclameblok? Een van de allerbeste series (nou ja, beste, vermakelijk was het in ieder geval wel en combineer dat met een beetje jeugdsentiment) ooit komt weer terug op den Vaderlandschen buisch: The A-team.
Zijn we op het onmogelijke timeslot van zes uur (NOS Journaal, maar dan? Editie NL is mijn alternatief, echt bij gebrek aan beter. Want als er één actualiteitenrubriek bagger is, dan is het wel Eén Vandaag.) eindelijk verlost van dat vreselijke Murder She Wrote. Kan ik eindelijk mijn Jugend in de Heimat herleven. Nu weer gewoon ‘s nachts Dukes of Hazzard herhalen (TBS6?) en DOL kan met een gerust hart sterven. Oh nee, dan hebben we Knight Rider natuurlijk ook nog nodig. Airwolf heb ik nooit leuk gevonden. Die helikopter was zó onrealistisch… En wie heeft de rechten van Baywatch?
Goed, ik heb aan heel erg veel dingen een schurfthekel, het moge zo langzamerhand wel bekend zijn. Tot voor kort (lees: vanmiddag) was dat ook nog het fenomeen laptop. Ik vond dat maar onhandig, zo’n schermpje waarbij je niet om een hoek kon kijken, waarbij je met de lompe poten de hele tijd over de muis heen ging, die kleine kuttoetsen waardoor je met die lompe worstenvingers van je altijd tikfouten maakte.
Maar dat behoort nu tot het verleden. U mag eigenlijk best wel concluderen dat ik om ben. Dat ik zo’n ding toch eigenlijk ook wel verrekte aardig vind. Gemakkelijk. Etcetera.
Tja, hoe het precies komt weet ik eigenlijk ook niet, maar het zal deels wel te maken hebben met een grote vorm van dankbaarheid richting mijn naar een pokertoernooi vertrokken huisgenoot Neue Welle (hij is verslaafd, maar heeft het alleen nog niet door. Dat zal pas gaan komen wanneer hij verlies gaat maken). Ik kan nu weer mijn stukjes publiceren. Dat scheelt toch. Niet langer zit ik mijzelf dagen op te vreten, maar gooi ik het gewoon online en rustig is DOL.
En wanneer je een poging doet je een beetje in het apparaat te verdiepen – mijn handen in een iets andere stand -, dan blijkt het allemaal niet zo erg te zijn als het van tevoren doet vermoeden. Maar goed, het is anders dan ik gewend ben hè. En dan blijk ik, ja menschen, zelfs den DOL, toch gewoon een conservatief mannetje te zijn. Eng om dat te moeten concluderen. Zelfreflectie, er zijn grenzen hoor.
Omdat mijn pc naar de klote is, ben ik weer op cd’s aangewezen. Heb ik onder die dikke laag stof Black Sabbath weer eens te voorschijn gehaald. Evil woman, dat gaat toch gewoon over Rita Verdonk? Nou ja, op het tweede couplet na dan. Maar goed, zo’n voorspellende blik kan men natuurlijk ook niet gehad hebben in 1970. Dan is het resultaat van Ozzy en kornuiten nog helemaal nog niet zo slecht. Ik zal toch nog eens wat andere teksten gaan analyseren. Misschien dat daar ook al wel een nazaat van Nostradamus uit blijkt. Droeg hij eigenlijk strakke groene broeken op het podium?
GeenNuance.nl 